Like a Love Story van Abdi Nazemian heeft me zo verward achtergelaten. Vond ik het top? Vond ik het verschrikkelijk? Ik ben er nog altijd niet uit, maar ik moet wel zeggen dat ik het dagen later nog steeds niet uit mijn hoofd kan krijgen.

Opgelet: Van dit boek bestaat op dit moment geen Nederlandstalige versie!

Like a Love Story

Like a Love Story vertelt het verhaal van drie tieners die elk op zoek zijn naar hun plekje in het leven, en naar de grote liefde. Art is een jonge man van goede komaf en zijn familie heeft hoge verwachtingen voor zijn toekomst. Gay zijn, deelnemen aan protesten tegen de hoge prijs van AIDS-medicatie, en ambities om een fotograaf te worden maken echter niet bepaald deel uit van hun plannen voor hem. Reza kwam recent naar de VS nadat hij samen met zijn gezin vluchtte uit Iran. Hij vindt het enorm moeilijk om aan zichzelf en zijn omgeving toe te geven dat hij op mannen valt, en dat terwijl hij tegelijk moet proberen om zijn plekje te vinden in zijn nieuwe familie nu zijn moeder hertrouwde. Judy’s ouders hebben alles op alles gezet om haar de kans te geven les te volgen bij een vooraanstaande school, en leggen haar dan ook veel druk op om “meer zoals andere meisjes” te zijn en om af te vallen. Judy haar volledige aandacht gaat echter naar haar doel om een beroemde modeontwerpster te worden… en naar de leuke nieuwe jongen in haar klas.

Dit verhaal was…onverwacht

Als ik eerlijk ben ging dit verhaal totaal niet hoe ik dacht dat het ging gaan. Ik had de korte inhoud niet gelezen en ik dacht op basis van de kaft echt dat het een schattig, hedendaags, queer liefdesverhaal zou zijn. Hoe fout kan je zijn. Er is helemaal niets schattig aan dit boek, en hedendaags was het al even min. Het verhaal speelde zich namelijk af tijdens de piek van de Aidsepidemie, en als ik eerlijk ben zou dit een deal-breaker zijn geweest moest ik het op voorhand geweten hebben. Toen ik jong was zocht ik altijd naar boeken met queer representatie en ik vond het zo deprimerend dat alle boeken die ik vond gingen over personages die in elkaar geslagen werden of zelfs vermoord, of personages die stierven aan AIDS. Het was zo’n opluchting voor mij toen er YA boeken op de markt verschenen waarin queer personages op dezelfde manier behandeld werden als hetero personages, dus ik heb absoluut geen nood aan nog meer tragische liefdesverhalen die me met een rotgevoel achter laten. Aan de andere kant toont dit boek een belangrijk deel van onze geschiedenis, dus ik snap waarom het belangrijk was dat het geschreven werd (en daarom heb ik het ook uitgelezen).

Het leukste vond ik alle inzichten en culturele referenties naar wat het voor elk van deze personages betekent om queer of anders te zijn. Het voelde echt aan als een boek dat er toe deed, alsof het letterlijk “onze geschiedenis” aan het vertellen was. Tegelijkertijd waren er veel referenties die moeilijk te begrijpen waren, en ik ben 31. Ik kan me voorstellen dat voor het eigenlijke doelpubliek dit boek enorm oud lijkt.

Verder waren er ook veel prachtige, hartverscheurende citaten. Bijvoorbeeld:

Love might just happen to them, but for us, it’s not as easy. For us, it’s a fight. Maybe someday it won’t be. Maybe someday love will just be … love. But for now, love is the four-letter word they forgot we care about ever since they discovered that other four-letter word, AIDS, the disease formerly known as GRID. Gay-Related Immune Deficiency. That’s what they called it at first. They changed the name eventually, once it became clear we were not the only ones who would die. But the stink never wore off. It never does when they want to control you.

Ik vond het ook super om te zien hoe Art zowel zijn artistieke dromen als zijn activisme najoeg.

Acting, activism, action, they’re all based on creating authenticity in an artificial world.

Vanaf het begin voelde ik een connectie met Reza, maar ik moet toegeven dat deze wel zwakker werd naarmate het verhaal vorderde. Eigenlijk kreeg ik met geen van de drie hoofdpersonages een band, wat ik toch wel jammer vond. Ze namen allemaal beslissingen die ik niet begreep en waardoor ik het moeilijk vond me in hen in te leven, ondanks het feit dat we zoveel overeenkomsten hadden.

Ik heb nog steeds het gevoel dat historische queer verhalen niets voor mij zijn. De angst die ontstond door AIDS, de attitude van de samenleving, het maakte me gewoon misselijk met momenten. Het is echt een zwaar boek. Ik had ook de hele tijd het gevoel dat er iets ergs stond te gebeuren, waardoor het steeds moeilijk was om verder te lezen. Maar eigenlijk, op één ding na, gebeurt er niets echt erg. Daar ben ik blij voor, maar tegelijkertijd voelde het ook wat raar na zo lang de spanning te voelen.

Conclusie: het verhaal kon me niet helemaal overtuigen, maar toch kan ik het boek niet uit mijn hoofd zetten, omdat het zo sterk als “onze geschiedenis” aanvoelde. Daarom geef ik het dan ook drie op vijf edelstenen:

Leeftijdscategorie: Young Adult

Representatie:  Curvalicious vrouwelijk hoofdpersonage, queer hoofdpersonages, hoofdpersonage van kleur

Trigger Warnings (klik hier, kan spoilers bevatten)

Waarschuwing voor homofobie, discriminatie rond gewicht, racisme, terminale ziekte.

Wil je meer ontdekken?

Als mijn recensie je geïnspireerd heeft om het boek te lezen, aarzel dan niet om het te bekijken via Goodreads of via de volgende online winkels.

Amazon.nl: Hardcover Editie

Amazon.nl: Paperback Editie

Amazon.nl: eBook Editie

Meer zoals dit?

Het volgende boek van deze auteur op mijn te-lezen-lijstje is The Authentics. Dit is het verhaal van een Iraans-Amerikaans meisje dat deel uit maakt van een vriendinnengroep die zichzelf prijzen voor altijd “echt” te zijn. Maar wanneer ze per ongeluk iets choquerend over haar verleden te weten komt begint Daria aan een hele reis om zichzelf beter te leren kennen. Dit boek bestaat momenteel niet in het Nederlands.

Zoek je queer boeken die je geen hartaanval zullen geven? Bekijk dan zeker Boy Meets Hamster van Birdie Milano. Dit boek is het totale tegengestelde van Like a Love Story: grappig, snel, en geeft je een goed gevoel. Het is het verhaal van een jonge die ervan droomt om een vakantieliefde te vinden. Jammer genoeg voor hem kiezen zijn ouders voor een goedkope camping voor hun jaarlijkse vakantie, dus het ziet er niet naar uit dat dit het jaar wordt. Erger nog, hij komt er al snel achter dat de mascotte van het park (een gigantische hamster) er alles aan lijkt te willen doen om zijn romantische plannen te dwarsbomen. Ook dit boek is nog niet verkrijgbaar in het Nederlands.

Wil je een literair trauma op doen? Bekijk dan zeker Oscar et la Dame Rose (Oscar en Oma Rozenrood) van Eric-Emmanuel Schmitt. Dit boek bestaat uit brieven aan God, geschreven door een tienjarig kind dat op sterven ligt in het ziekenhuis. Ik las dit boek toen ik op de middelbare school zat en ik vond het enorm aangrijpend. De notakaartjes die in Like a Love Story werden geschreven door één van de nevenpersonages die terminaal ziek is deden me vaak aan dit boek terugdenken.