Een paar jaar geleden recenseerde ik De Prins van Toorn, het eerste deel van de Koninkrijk der Zonden Serie van Kerri Maniscalco. Binnenkort komt er een nieuw spin-off boek uit, dus ik dacht dat dit het moment was om een serie recensie te schrijven.

Opgelet: Ik zal (gradueel) alle boeken uit de series in deze post bespreken, maar alles buiten het eerste boek zal verborgen zitten zodat je geen spoilers voor de rest van de serie leest tenzij je dat zelf wil. Let wel op, ook de recensie van het eerste boek zal lichte spoilers bevatten, aangezien deze in dit geval nodig waren om mijn recensie te onderbouwen.

Boek 1: De Prins van Toorn

De zeven cirkels van de hel

De Prins van Toorn vertelt het verhaal van twee zussen met magische krachten: Emilia en Vittoria. Vanaf hun kindertijd leerde hun grootmoeder hen om ver weg te blijven van zwarte magie, uit angst dat ze de aandacht van de prinsen van de hel zouden trekken. Deze zeven prinsen staan elk voor één van de zeven zonden uit het Christendom: trots – toorn – gulzigheid – jaloezie – hebzucht – lust – gemakzucht. En elk van die prinsen heeft zijn eigen hof in de hel.

“There are seven demon princes, but only four di Carlos should fear: Wrath, Greed, Envy, and Pride. One will crave your blood. One will capture your heart. One will steal your soul. And one will take your life.”

Wanneer Vittoria brutaal vermoord wordt gaat Emilia op zoek naar wraak en komt ze in contact met Prins Toorn die zelf ook op een missie is. Kan ze hem genoeg vertrouwen om samen de moord op te lossen? Of is hij even duivels als haar grootmoeder altijd beweerde?

De Prins van Toorn

Het idee van een duivelse adel met hun eigen concepten van beleefdheid en sociale gedragsregels stond me zeker wel aan. Ik zeg nooit nee tegen knappe demonen 😉 En het boek slaagde er zeker in om vanaf het begin mijn aandacht vast te houden. Er was een onheilspellende sfeer die me erg aantrok. Zo sloten de eerste X hoofdstukken allemaal af met een duistere voorspelling die je steeds weer overtuigde om het ook het volgende hoofdstuk nog even te lezen.

Het verhaal verwarde me soms echter (en blijkbaar was de schrijfster soms ook behoorlijk verward, want zoals je misschien wel al gehoord heb vergiste zij zich op pagina 50 tussen de levende en de vermoorde zus). Zo dacht ik bijvoorbeeld dat de zeven prinsen onder de koning stonden, maar de koning is één van de prinsen? Heb ik dat nu goed begrepen uiteindelijk? Het helpt ook echt niet dat Emilia constant zelf in de war is. Ze sprint van idee naar idee en is ook nogal flexibel in wat ze gelooft. Daardoor komt ze vaak over als een onbetrouwbare verteller, maar ik ben eigenlijk niet overtuigd dat dat de bedoeling was. In conclusie ben ik dus niet bepaald overtuigd van de schrijfstijl.

Ik vond het wel leuk dat er stukjes van grimoires, dagboeken en documenten in het boek verweven zitten. In mijn editie (de Premiere Collectables editie) zijn deze toegevoegd als afbeeldingen van de pagina’s waardoor de tekst onderbroken wordt. Altijd leuk. De enige afbeelding die me teleurstelde was de template voor een contract om je ziel te verkopen. Echt. Het zag eruit als iets dat ik zou hebben opgesteld op mijn 12e om de volgende dag niet naar de turnles te moeten. Zoals ik al zei vind ik het een meerwaarde om zo’n stukjes toe te voegen, maar dan moeten ze er ook overtuigend uitzien.

Minder hels dan je zou denken

Ook de focus op keukenhekserij vond ik best fijn. Ik geef sommige andere recensenten wel gelijk dat er misschien wat te veel de focus wordt gelegd op eten, maar het is wel eens verfrissend om dit type hekserij tegen te komen in een roman. Dit kom je meestal enkel tegen in non-fictie hekserijboeken. Het is duidelijk dat Kerri Maniscalco weet waar ze het over heeft, want veel van de spreuken die ze vermeldt houden best wel steek.

Wat ik echter niet begrijp is hoe slecht de grootmoeder de twee zussen voorbereid heeft. Emilia lijkt letterlijk alles proefondervindelijk te ontdekken. Ik begrijp dat je niet graag hebt dat je kleindochters zich bezig zouden houden met zwarte magie, maar toch, een béétje meer info had wel handig geweest. Dat draagt trouwens ook bij aan de verwarring die je als lezer voelt. Emilia gelooft X, dan blijkt Y waar te zijn en hop, we beginnen weer vanaf het begin. Daardoor voelde het soms een beetje zoals de Sookie Stackhouse Serie van Charlaine Harris (Je weet wel, van True Blood). Interessant, maar moeten er echt zoveel nieuwe wezens halverwege het verhaal worden geïntroduceerd? Plots blijken vampiers, weerwolven etc. allemaal te bestaan. Het voelt een beetje aan als maar chocoladeglazuur blijven toevoegen om te verbergen dat de taart verbrand is….

“My true name doesn’t concern you. Address me by my House title. Unless you’d like to call me His Royal Highness of Undeniable Desire. That’s always an acceptable option. If you want to bow, I wouldn’t mind that either. A little groveling goes a long way. I may grant you a boon and make your death swift.”

Sexy duistere prinsen, wie houdt daar nu niet van? En al helemaal als ze afkomen met citaten zoals dit hierboven. Toorn deed me denken aan demonische versie van Nasir van We Hunt the flame (Hafsah Faizal), maar dan met een extra portie zelfvertrouwen. Maar eerlijk, hij kon mijn aandacht niet lang vasthouden. Hij is helemaal niet zo duivels als je zou verwachten. En de passie tussen hem en Emilia voelde niet geloofwaardig aan naar mijn mening. Maar dat komt misschien ook wel door het feit dat ik Emilia echt niet kon uitstaan.

Alles bij elkaar was ik dus niet volledig overtuigd. Dit eerste deel geef ik drie op vijf edelstenen:

Boek 2: De Prins van Trots

Samenvatting & Evaluatie (click here)

Oké dan…nu ben ik helemaal niet meer overtuigd door deze serie. Er waren nochtans zeker enkele verbeteringen ten opzichte van het eerste boek. Zo werden verschillende onverklaarde of verwarrende elementen uit boek één toegelicht, waardoor ik me afvroeg of dit altijd al het plan was, of dat de schrijfster luisterde naar de feedback op boek één en haar schrijfstijl aanpaste. Hoe dan ook was het zonder twijfel een enorme stap voorwaarts voor wat betreft de samenhang van het verhaal. Verder was de obsessie met voedsel uit het eerste boek ook afgenomen (oké, om eerlijk te zijn, het tweede boek leende zich hier ook helemaal niet toe) en deze werd vervangen door een grondige aandacht voor sensorische elementen zoals geuren, kleuren en texturen. Hierdoor vraag ik me af wat het MBTI-profiel van de schrijfster is, zou het kunnen dat zij een sensor is? Verder vond ik een aantal nevenpersonages ook erg interessant.

Jammer genoeg had ik nog steeds een hekel aan de hoofdpersonages, en met name aan Emilia. Zij. Is. Zo. Vervelend! Ze is ook niet half zo cool als ze zelf lijkt te denken. In het algemeen vond ik dat de meeste personages zichzelf overschatten, terwijl ze overkomen dat ze alles faketen. Zo zijn de prinsen van de hel bijvoorbeeld een stuk braver dan dat je zou verwachten…Maar wat me het meeste stoorde is dat er zo goed als geen verhaal is en dat het weinige dat er dan is enorm, ENORM voorspelbaar is. Verder bevat dit boek ook enkele pikante scènes (vandaar de wijziging in label), maar ook deze konden mij niet bekoren. Ze leken compleet willekeurig en voegden niets toe aan de relatie tussen de personages.

Ik ben helaas niet overtuigd, dus slechts 2 edelstenen op 5.

Boek 3: Kingdom of the Feared

Samenvatting & Evaluatie (click here)

Deze keer heb ik deze trilogie officieel opgegeven. Na zo’n 100 pagina’s heb ik het derde boek dan ook echt weggelegd. Toegegeven, de schrijfstijl is opnieuw beter dan die van het tweede boek, maar ik kon het echt niet langer opbrengen om te doen alsof deze reeks me nog iets deed. Er is zo goed als geen plot, en de personages zijn allen saai of vervelend. De pikante scènes waren lang niet slecht en het concept van het verhaal blijft een boeiend gegeven, maar het boek kan me gewoonweg niet bekoren.

Opnieuw slechts 2 edelstenen op 5.

Leeftijdscategorie: Young Adult (boek één) – New Adult (boek twee & drie)

Trigger Warnings (klik hier, kan spoilers bevatten)

Waarschuwing voor dood van familie leden, twijfelachtige consent en voor elk van de zeven zonden.

Wil je meer ontdekken?

Als mijn recensie je geïnspireerd heeft om het eerste boek te lezen, aarzel dan niet om het te bekijken via Goodreads of via de volgende online winkels.

Amazon.nl: Hardcover Editie

Amazon.nl: eBook Editie

Er zijn verschillende speciale uitgaven beschikbaar van deze serie. Zo is er de Fairyloot editie. Het eerste boek zat in hun young adult boekenbox van oktober 2020 (in het Engels, uiteraard). Deze editie had een exclusieve kaft met folie, een omkeerbare stofomslag, een geverfd boekblok met motief, en extra inhoud. Hij werd tevens digitaal gesigneerd en de box bevatte ook een bookplate met handtekening en een brief van de auteur. Fairyloot bracht ook bijhorende edities van het tweede en derde boek (niet gesigneerd) uit, die ongeveer € 25 per stuk kostten. Op de tweedehandsmarkt zijn ze behoorlijk populair, dus daar kan je toch rekenen op zo’n € 80 -120 per boek of € 250 en hoger voor de volledige set.

Verder bestaat er ook de Premiere Collectible editie van het eerste boek, waarbij twee illustraties, een gesigneerde bookplate en een authenticiteitscertificaat hoorden. Ik weet niet goed wat je hier momenteel voor zou betalen, maar ik heb mijn editie tweedehands € 40 betaald. Ik zag ook dat ze ook een editie maakten van het tweede boek, maar het derde heb ik nog niet gezien.

Waterstones heeft ook een exclusieve uitgave van elk boek gemaakt, met geverfd boekblok, gesigneerde bookplate (book één en twee). Ook over de prijs van deze edities ben ik niet 100% zeker, maar mijn beste gok zou zijn dat deze ongeveer € 45 per boek zouden gaan.

Hou je meer van Nederlandse versies? Niet getreurd! De Nederlandstalige limited editie is ook werkelijk prachtig! Dit is zonder twijfel één van mijn favoriete edities, met zijn boekblok met motief, illustraties en nieuwe kaft. Nieuw heb ik deze € 23 betaald. Aangezien het een Nederlandstalige editie is verwacht ik dat de prijs niet al te hard zal stijgen en dat je deze dus rond de €50 tweedehands zal kunnen kopen

Meer zoals dit?

Ik moet toegeven dat ik het moeilijk vind om gelijkaardige boeken aan te raden. Dat is oftewel een puntje in het voordeel van Kingdom of the Wicked of een excuus om naar de boekhandel te gaan.

Zoals ik al zei deed het verhaal me soms wat denken aan Sookie Stackhouse, dus moest je deze reeks van Charlaine Harris nog niet gelezen hebben zou ik je aanraden deze te bekijken (of om True Blood op TV te kijken). Dit verhaal gaat over een jonge vrouw uit Bon Temps en speelt zich af in een alternatieve realiteit waarin de wereld leert omgaan met het feit dat vampiers bestaan. Deze serie is geschikt voor een breed publiek (ik las de boeken toen ik ongeveer 16 was, mijn oma toen ze reeds een stuk in de zestig was).

Prins Toorn deed me soms ook aan de Prins van de Dood uit We Hunt the flame van Hafsah Faizal denken. Ik was echt lang VERSLAAFD aan deze duologie. Deze serie vertelt het verhaal over een jager en een huurmoordenaar en vindt plaats in een magisch land gebaseerd op het oude Arabië. Mijn volledige recensie kan je hier lezen. Deze duologie is momenteel nog niet verkrijgbaar in het Nederlands.

Zoals eerder reeds vermeld zal Kerri Maniscalco binnenkort een spin-off, standalone boek voor volwassenen uitbrengen dat zich zal focussen op één van de broers van Toorn. Het boek zal Throne of the Fallen heten en is het eerste deel in een nieuwe trilogie.

Verder zou ik graag die andere populaire serie van dezelfde auteur lezen: Stalking Jack The Ripper. Deze serie is momenteel nog niet verkrijgbaar in het Nederlands.

En ten slotte, indien jij het ook wel hebt voor knappe duivels moet je zeker Lucifer op Netflix kijken. Had Toorn maar half zijn charme gehad…