Enkele weken geleden had ik de eer om de ARC van Life After door Genalea Barker te recenseren. Ik hield enorm van dit verhaal, en nu dat we dichter en dichter bij de publicatiedatum komen (7 februari!) wil ik ook heel graag het interview dat ik deed met Genalea met jullie delen. Nogmaals bedankt, Genalea, voor het interview en voor het recensie-exemplaar!

Vergeet zeker niet jullie exemplaar te bestellen!

Opmerking: Het interview werd door mij vertaald naar het Nederlands

Interview met de auteur

Over de auteur

Genalea (uitgesproken als Jenna-Lee) Barker schrijft Young Adult en New Adult hedendaagse liefdesverhalen en women’s fiction.  Ze woont in het zuiden van Idaho in de Verenigde Staten van Amerika. Je kan haar werk leren kennen via haar boek Life After of via één van haar gepubliceerde kortverhalen.

Mijn favoriete…

• Dier: Paard
• Boek: Ik heb nog geen favoriet genre, laat staan een favoriet boek. Maar ik zou zeggen dat mijn top “comfort” boek Jane Eyre van Charlotte Brontë is.
• Schrijver: Ik hou van zoveel schrijvers! Maar mijn EERSTE favoriete schrijver die ik leerde kennen was Laurie Halse Anderson. Zij heeft zoveel deuren voor mij geopend, zowel als lezer als schrijver.
• Seizoen: Indien er sneeuw valt: winter. Anders lente.

Wat was je lievelingsboek als kind?

Plaatjesboek: Corduroy van Don Freeman. Leesboek: Ella Enchanted van Gail Carson Levine

Wie is je literaire held?

Ik ga valsspelen en meer dan één naam noemen: de Brontë zussen

Heeft een boek je ooit doen huilen? Zo ja, welk boek?

Ik heb al moeten huilen door ZOVEEL boeken. Te veel om op te noemen. Soms huil ik zelfs als ik plaatjesboeken voorlees aan mijn kinderen. Als het goed geschreven is en vanuit het hart komt ga ik bijna altijd moeten huilen.

Wanneer wist je dat je een auteur wou worden?

Ik heb het altijd geweten op een bepaalde manier. Ik begon in het eerste of tweede leerjaar met het schrijven van korte verhaaltjes. Ze waren niet zo goed, maar ze waren van mij. Rond mijn veertiende besefte ik wat voor soort verhalen ik wou schrijven: triest maar hoopgevend. Verhalen die mensen veel verschillende emoties kunnen doen voelen.

Over Life After

Wanneer wist je dat dit een verhaal was dat je wou vertellen?

De wens om dit verhaal te schrijven kwam vanuit mijn eigen ervaringen met verlies en rouw. Het eerste idee voor het verhaal kwam toen ik een tiener was en de pijn nog heel vers was. Ik schreef er wat notities rond, maar het verhaal kwam nooit tot stand. Ik probeerde het opnieuw toen ik vooraan in de 20 was, en toen was het al een beetje succesvoller. Maar ik begon pas echt te geloven dat dit een verhaal was dat ik kon vertellen toen ik 18 maanden geleden een grondige revisie deed en het voor het eerst toevertrouwde aan een alfalezer.

Wat vond je het leukst aan dit verhaal te schrijven?

Het was zo’n kostbare ervaring voor mij om een project te kunnen volbrengen dat ik startte als tiener. Ik heb zo’n weg afgelegd, zowel als schrijver en als mens en het was zo mooi om die fragmenten gemaakt door baby Genalea te zien evolueren tot een volledig, ontroerend verhaal dat recht uit het hart komt.

Dit verhaal raakt enkele behoorlijk zware onderwerpen aan, heeft dat een invloed gehad op het schrijfproces?

Ik ben niet zeker dat dat het geval was. Ik schrijf meestal over zwaardere, soms zelfs duistere onderwerpen. Toen ik Life After reviseerde, was ik net klaar met een ander project Lovehurts. Vergeleken met dat verhaal is Life After een stuk “lichter”. Het was eerlijk gezegd moeilijker om de gelukkige, zoete momenten voor August te schrijven, en al helemaal de momenten waarop romantiek verscheen. Dat voelde zowat vreemd aan voor mij. Je moet echter wel in de juiste stemming zijn om een verhaal zoals dit de aandacht te kunnen geven dat het verdient. Rouw is zo’n gevoelig onderwerp om over te schrijven. Lezers hebben zo’n vertrouwen in de schrijver wanneer ze je boek uitkiezen, en ik streef er naar om dat vertrouwen te verdienen. Ik moest waken over mijn eigen mentale gezondheid om het boek en de personages eer aan te doen.

Wie is je favoriete personage en waarom?

Auw. Dat is moeilijk. Ik denk dat August nipt wint. Haar passie voor dansen en muziek is iets dat ik uit mijn eigen leven nam. Ik gaf haar deeltjes van mij, dus ik voelde me dichter met haar verbonden dan met de andere personages. Verder schreef ik haar ook zoals ik wou dat ik geweest was op haar leeftijd. Zij is veel sterker dan ik ooit was. Ze vertrouwt mensen niet zo snel. Ze moet echt leren om zichzelf kwetsbaar op te stellen en een connectie te maken met anderen. Maar ze bloeit open en wordt echt ten volle zichzelf. Ik was zelf altijd te snel om mensen te geloven, te luid, te emotioneel, en liet mensen te snel weten hoe ik me voelde. Wanneer ik volwassen werd moest ik leren een beetje meer zoals August te zijn. Ik bewonder haar oprecht. Is dat raar om te zeggen over een personage dat ik verzon?

Warren krijgt een mooie tweede plaats. Hij is zo’n goed vriend. Het soort vriend dat we allemaal zouden gewild hebben op de middelbare school. Het soort vriend dat we nog steeds nodig hebben, hoe oud we ook zijn, zelfs als we het niet beseffen. Hij is dapper, eerlijk, loyaal en nederig. Ik hou zo van hem!

Over de toekomst

Kan je ons al iets meer vertellen over je volgende boek, Lovehurts?

Ik kan niet wachten om Lovehurts met de wereld te delen! Dit hedendaagse Young Adult verhaal gaat over Lena, een onzeker 18-jaar-oud meisje dat heel erg worstelt met haar mentale en fysieke gezondheid. Dit is het boek waarvan ik zou willen dat ik het gehad had als een jonge vrouw, wanneer alle onzinnige BMI-grafieken en de verschrikkelijke dieetcultuur me leerden mijn lichaam te haten. Het is een duister verhaal, maar ik geloof zo sterk in dit boek en ik weet dat het een verhaal is dat verteld moet worden. Dit boek werd 100 keer afgewezen, maar uiteindelijk vond ik het juiste thuis ervoor bij Vine Leaves Press. Het komt uit in juli 2024.

Ik heb ook een romantisch, slow-burn, New Adult verhaal dat gepubliceerd zal worden in december 2023. Dit is op een bepaalde manier een herwerking van Jane Eyre voor de tijd van nu. Veel emotie, een toffe maar tragische hoofdpersoon, en zonder twijfel het “lichtste” van mijn drie boeken. Dus ben je op zoek naar een gezellig boek om met Kerstmis te lezen, lees dan zeker A Song I Used to Know.

Wat zijn je dromen als schrijfster?

Een realistische, bereikbare droom? Ik wil dat mensen mijn verhalen kunnen voelen. Ik wil dat ze hun vrienden erover vertellen, zowel in het echt als op de sociale media, en dat ze anderen aanzetten om ze ook te lezen. Ik wil dat lezers mijn boek doorgeven aan vrienden, gewoon omdat ze het niet kunnen verdragen dat het boek niet nog meer lezers zou kunnen bereiken. Een mik-op-de-sterren-droom? Dan zou ik willen dat ik mijn gezin kon onderhouden door mijn schrijven. Een we-kunnen-het-woonkrediet-afbetalen soort van inkomsten. Een plaatsje op de New York Time Bestseller lijst zou ook geen kwaad kunnen.

Snelle ronde

• Tropisch eiland of Antarctica? Tropisch eiland
• Dag of nacht? Dag
• IJs of pizza? Pizza
• Koffie of chocolade? Chocolade
• Cultuur of natuur? Natuur