Om de publicatie van de anthologie Children of War (recensie) in de bloemetjes te zetten zal ik in de komende weken een reeks interviews en gastposts posten waarin verschillende van de auteurs die een kortverhaal schreven voor deze anthologie aan bod zullen komen. Deze anthologie is een bundel kortverhalen in verschillende genres die de kinderen in Oekraïne steunt. Alle opbrengsten hiervan zullen geschonken worden aan de Voices of Children Foundation in Oekraïne of een gelijkaardige organisatie. Deze Oekraïense organisatie zorgt voor therapie en andere vormen van psychologische ondersteuning voor slachtoffers van oorlogstrauma. De organisatie werd opgericht in 2015 en werkt samen met vrijwillige psychologen en rondtrekkende psychologen om kunsttherapie en andere zorgen te verschaffen aan de meest kwetsbare leden van de Oekraïense samenleving die nu opnieuw worden getroffen door een gewapend conflict.

De zevende auteur die ik interviewde is Nandita Pant Joshi! Haar kortverhaal in Children of War is getiteld The War Legacy. Dit kortverhaal is haar eerste werkt dat gepubliceerd werd en het is direct een geweldig debuut! Vanaf het begin werd ik als lezer meegesleurd in het verhaal dat benadrukt hoe het voelt om achter te blijven. Bekijk mijn recensie van de anthologie voor meer informatie!

Over de auteur: Nandita Pant Joshi is een fictieschrijfster en poëet. Ze schrijft over sterke vrouwelijke personages en houdt van hoopvolle boodschappen in moeilijke omstandigheden. Ze droomt van een wereld waarin mensen individuen zijn, in plaats van gedefinieerd te worden door hun afkomst, huidskleur, kaste, religie, gender of seksuele voorkeur.

Opmerking: Het interview werd door mij vertaald naar het Nederlands

Interview met de auteur

Over de auteur

Hobbies: Lezen, schrijven, naar muziek luisteren, zingen

Wat was je favoriete boek toen je klein was?

Ik las niet vaak als kind, want dat werd bij ons thuis niet echt aangemoedigd. Daarom had ik ook niet echt favoriete boeken. Maar ik hoorde wel over verhalen van Assepoester, Sneeuwwitje, Roodkapje etc., en die fascineerden me wel.

Wat voor boek zou je ooit graag schrijven?

Ik zou graag een boek schrijven over een “found family” en hoe zij belangrijke steun kunnen bieden.

Wat is je motto als schrijver?

Mijn enige motto is om te schrijven wat je voelt en te voelen wat je schrijft. Dat helpt me echt om mijn gedachten en gevoelens over te brengen.

Over de anthologie

Waarom besloot je een verhaal te schrijven voor deze anthologie?

Ik wou een bijdrage doen aan Children of War omdat het diegenen helpt die door bijna iedereen worden vergeten en die wij als individuen vaak maar moeilijk kunnen helpen. Mensen rouwen om martelaren, maar wat dan met hun familieleden, die niet enkel verder moeten met hun leven maar die ook worstelen met financiën en hun mentale gezondheid? Wat dan met de mensen die zelfs geen deel uitmaakten van de oorlog, die geen link hadden met de soldaten of de overheden, maar die wel getuige zijn geweest van alle verschrikkelijke gebeurtennissen – het gewone volk, de inwoners van het land? Mijn verhaal is voor iedereen die achterblijft en ik wil hen zo een stem geven en er voor zorgen dat ze gezien worden. Ik hoop ook dat ik hen zo kan laten zien dat we er voor hen zijn, op welke manier dan ook. Want het beste dat we voor de overledenen kunnen doen is de mensen waar zij voor vochten te beschermen.

Als er één boodschap zou zijn m.b.t. deze anthologie die je graag met de hele wereld zou delen, wat zou deze dan zijn?

Mijn boodschap zou zijn: “wees aardig”. We hebben allemaal onze problemen en sommigen vechten nog steeds voor de voorgaande generaties. Wanneer je het voorwoord van onze anthologie leest, dan zal je merken dat verschillende auteurs komen uit families die oorlogen hebben meegemaakt, waaronder de Tweede Wereldoorlog. Dat trauma wordt doorgegeven van generatie op generatie en heeft een impact op het gedrag van mensen. Niet iedereen is er open over dat ze het slachtoffer waren van een oorlog en dat dat hun attitude t.o.v. bepaalde dingen beïnvloedt. Wees dus aardig wanneer je iemand ontmoet, of je nu weet wat hun achtergrondverhaal is of niet.

Snelle ronde

Tropisch eiland of Antarctica? Zonder twijfel een tropisch eiland. Team winter-hater :p

Nacht of dag? Beide, maar ik verkies de dag.

IJs of pizza? IJs. Dat was een makkelijke vraag, want dat is mijn favoriete eten.

Koffie of chocolade? Alle twee, graag!

Cultuur of natuur?  Moeilijke vraag. Natuur.