Interview met Shruti

Een paar maanden geleden leerde ik Shruti kennen op Bookstagram. Zij is een tienerauteur uit India die geweldige kortverhalen schrijft. Mijn recensie van haar eerste anthologie, Long Story Short kan je hier vinden. Ter ere van haar eerste publicatie heeft Shruti een interview voor mijn blog gedaan!

Geïntrigeerd? Je kan Long Story Short bestellen via Amazon als paperback of eBook.

Opmerking: Het interview werd door mij vertaald naar het Nederlands

Interview met de auteur

Over de auteur

Shruti - Over de auteur
Shruti – Over de auteur

Wat is je favoriete moment en setting om te schrijven?

Duistere kortverhalen schrijven in het midden van de nacht komt hard binnen. Voor een paar van de verhalen in mijn bundel haalde ik de inspiratie uit mijn ergste nachtmerries. Ik bleef er maar aan denken totdat ze een goed genoeg verhaal vormden om neer te schrijven. Na middernacht ontwaken mijn creatieve en depressieve kantjes, en zij vormen een goed duo om duistere verhalen te schrijven.

Wat voor boek zou je ooit graag schrijven?

Ik zou super graag een spannende murder mystery schrijven waar lezers helemaal weggeblazen van zijn. Ik wil blijven groeien als schrijfster zodat ik op een dag een angstaanjagend plot kan neerpennen waarin de plotse wendingen lezers hun boek zal doen neergooien, het verhaal zo eng zou zijn dat ze het boek zelfs ergens verstoppen, maar dat ze er tegelijkertijd zou enthousiast over zouden zijn dat ze urenlang zouden blijven lezen.

Wie is je literaire held?

Mijn literaire held is Colleen Hoover. Ik heb 8 of 9 boeken van haar gelezen en ik geloof dat ze de ultieme schrijfster is waar de wereld nood aan heeft. Een paar van haar werken zijn gewoon absoluut must-reads en ik vind dat elke lezer ten minste éénmaal een boek van haar boek lezen. Ze is zo veelzijdig en heeft allerlei genres geschreven: van thrillers die je kippenvel bezorgen tot romantische verhalen. Maar ze is geen feel-good schrijver, haar boeken leiden je altijd naar één eindbestemming: een dagenlange boekendepressie.

Wat is je motto als schrijver?

Mijn motto als schrijver is om nooit op te geven. Ik ben een tienerauteur, dus het zou eenvoudig zijn om als ik opgroei mijn vaardigheden te verliezen en een heel andere carrièrepad op te gaan. Maar ik wil nooit terugkijken op mijn leven en spijt hebben dat ik niet verder heb geschreven. Ik zou liever binnen tien jaar terugblikken en mezelf dankbaar zijn dat ik als hobby begon te schrijven toen ik dertien was.

Wat is je droom als schrijver?

Mijn droom lijkt erg gek. Ik zou graag ergens op een openbare plaats rustig mijn eigen ding aan het doen zijn en dan beseffen dat iemand die ik niet ken mijn boek aan het lezen is. Dat zou zo overweldigend zijn, ik zou gewoon beginnen huilen!

Over de anthologie

Wat vond je het leukste deel aan het schrijven van dit boek?

Ik heb voor dit boek veel aan trauma dumpen en brainstormen gedaan. Maar uiteindelijk is alles goed gekomen en kreeg ik erkenning als een gepubliceerd auteur. En het voelt zo fijn om dat van anderen te horen. Het proces om een boek uit te geven intrigeerde me enorm. Niet enkel het schrijfgedeelte, maar ook om de kaft vanaf nul te ontwerpen en het formaat van het boek te kiezen. Alles aan het publiceren van mijn droomboek was fascinerend!

Wat is jouw favoriete verhaal in de bundel?

Mijn persoonlijke favoriet is “13 years gone” omdat het gaat over trauma uit de kindertijd en het doet me pijn om het lezen, maar tegelijkertijd maakt het me ook trots dat ik mijn nachtmerries kon omzetten naar mijn grootste droom!

Welk verhaal vond je het moeilijkste om te schrijven?

Ik denk “Right where they chat and eat”. Dit verhaal heeft geen dialogen en geen personages buiten de protagonist. Het is een inzicht in de geest van een meisje met een eetstoornis die haar lichaam al evenveel haat als ze de mensen haat die haar beoordelen. Ze weet dat ze een fysieke persoon is die gezien kan worden en dat vindt ze niet aangenaam.

Wat zou je zeggen tegen jonge auteurs die aan hun eerste boek werken?

Het enige wat ik ga zeggen is dat ze moeten oefenen om op een goede manier om te gaan met kritiek. Het publiceren van een boek gaat niet zonder slag of stoot en je gaat zeker mensen ontmoeten die al je harde werk en creativiteit afbreken. Er is een subtiel maar belangrijk verschil tussen ontmoediging en kritiek. Weet gewoon dat je niet flauw bent, je hebt de nodige charme om een hevig vuur te ontsteken in de ogen van de mensen die je zeiden dat je het niet kon. Want je kon het wel!

Wanneer wist je dat je jouw verhalen wilde publiceren?

Twee jaar geleden begon ik te schrijven als hobby en het werd al snel belangrijk voor mij. Ik droomde er zeker van om een gepubliceerd auteur te worden, maar ik ondernam niet echt stappen om dit waar te maken. Ik las mijn verhalen vooral voor aan mijn moeder en zij overtuigde me om een bundel te publiceren. Ik had nooit gedacht dat die droom snel werkelijkheid ging worden, maar plots was het zover!

Hoe heb je het proces om een boek te publiceren ervaren?

Het was een beetje zoals een rit op een achtbaan. Het was een fascinerende tocht met toch wel wat onzekerheid. Ik was eigenlijk onzeker over zowat alles. Ik werkte in mijn eentje aan een boek en wist niet of ik het goed deed, en of andere schrijvers het op dezelfde manier aanpakten of niet. Ik was bang om iets belangrijk over het hoofd te zien of om een boek uit te geven waar ik later spijt van zou hebben. Ik kende mezelf als een schrijfster en wist dat ik enkel grote uitdagingen zou tegenkomen (wat ook gebeurd is). Ik weet nu dat ik niet altijd goed omging met kritiek en dat één slechte recensie me zo van slag kon maken dat ik maanden niet schreef. Ik wilde voorkomen dat ik in de toekomst zou huiveren wanneer ik terugdacht aan mijn eerste boek. Gewoon omdat mijn boek en schrijven zo ontzettend veel voor me betekenen!

Waar werk je momenteel aan?

Ik ben niet fysiek aan het schrijven, maar mentaal werk ik aan het uitwerken van een murder mystery verhaal. Ik ga er pas aan beginnen wanneer het goed genoeg is. Ik weet wie de moordenaar zal zijn, maar ben nog op zoek naar een manier om er voor te zorgen dat de lezers pas op het allerlaatste moment zullen doorkrijgen wie het is.

Snelle ronde – Mijn favoriete…

Kleur: paars

Dier: honden

Boek: Eleanor and Park van Rainbow Rowell

Film: Five Feet Apart

Schrijver: Colleen Hoover

Dessert: ijs

Seizoen: zomer

Privacybeleid -- Cookie Policy