Ik zag er enorm naar uit om De Prins van Toorn van Kerri Maniscalco te lezen eens ik de cover had gezien. Toegegeven, ik had de achterflap niet gelezen en dacht dat het over piraten zou gaan, dus hoofdstuk 1 was een kleine verrassing. Maar hoe dan ook, het potentieel spatte van de pagina’s af.

Update: Op het moment van schrijven bestond er van dit boek geen Nederlandstalige editie. Ondertussen werd aangekondigd dat De Prins van Toorn in januari 2023 op de markt zal komen!

Update: Bekijk ook mijn recensie van de hele serie!

Opgepast: Deze recensie bevat spoilers!

De zeven cirkels van de hel

De Prins van Toorn vertelt het verhaal van twee zussen met magische krachten: Emilia en Vittoria. Vanaf hun kindertijd leerde hun grootmoeder hen om ver weg te blijven van zwarte magie, uit angst dat ze de aandacht van “de wicked” zouden trekken. De wicked zijn de zeven prinsen van de hel die elk voor één van de zeven zonden uit het Christendom staan: trots – toorn – gulzigheid – jaloezie – hebzucht – lust – gemakzucht. En elk van die prinsen heet zijn eigen hof in de hel.

“There are seven demon princes, but only four di Carlos should fear: Wrath, Greed, Envy, and Pride. One will crave your blood. One will capture your heart. One will steal your soul. And one will take your life.”

Wanneer Vittoria brutaal vermoord wordt gaat Emilia op zoek naar wraak en komt ze in contact met Prins Toorn die zelf ook op een missie is. Kan ze hem genoeg vertrouwen om samen de moord op te lossen? Of is hij even duivels als haar grootmoeder altijd beweerde?

Kingdom of the Wicked

Het idee van een duivelse adel met hun eigen concepten van beleefdheid en sociale gedragsregels stond me zeker wel aan. Ik zeg nooit nee tegen knappe demonen 😉 En het boek slaagde er zeker in om vanaf het begin mijn aandacht vast te houden. Er was een onheilspellende sfeer die me erg aantrok. Zo sloten de eerste X hoofdstukken allemaal af met een duistere voorspelling die je steeds weer overtuigde om het ook het volgende hoofdstuk nog even te lezen.

Het verhaal verwarde me soms echter (en blijkbaar was de schrijfster soms ook behoorlijk verward, want zoals je misschien wel al gehoord heb vergiste zij zich op pagina 50 tussen de levende en de vermoorde zus). Zo dacht ik bijvoorbeeld dat de zeven prinsen onder de koning stonden, maar de koning is één van de prinsen? Heb ik dat nu goed begrepen uiteindelijk? Het helpt ook echt niet dat Emilia constant zelf in de war is. Ze sprint van idee naar idee en is ook nogal flexibel in wat ze gelooft. Daardoor komt ze vaak over als een onbetrouwbare verteller, maar ik ben eigenlijk niet overtuigd dat dat de bedoeling was. In conclusie ben ik dus niet bepaald overtuigd van de schrijfstijl.

Ik vond het wel leuk dat er stukjes van grimoires, dagboeken en documenten in het boek verweven zitten. In mijn editie (de Premiere Collectables editie) zijn deze toegevoegd als afbeeldingen van de pagina’s waardoor de tekst onderbroken wordt. Altijd leuk. De enige afbeelding die me teleurstelde was de template voor een contract om je ziel te verkopen. Echt. Het zag eruit als iets dat ik zou hebben opgesteld op mijn 12e om de volgende dag niet naar de turnles te moeten. Zoals ik al zei vind ik het een meerwaarde om zo’n stukjes toe te voegen, maar dan moeten ze er ook overtuigend uitzien.

Or not so wicked

Ook de focus op keukenhekserij vond ik best fijn. Ik geef sommige andere recensenten wel gelijk dat er misschien wat te veel de focus wordt gelegd op eten, maar het is wel eens verfrissend om dit type hekserij tegen te komen in een roman. Dit kom je meestal enkel tegen in non-fictie hekserijboeken. Het is duidelijk dat Kerri Maniscalco weet waar ze het over heeft, want veel van de spreuken die ze vermeldt houden best wel steek.

Wat ik echter niet begrijp is hoe slecht de grootmoeder de twee zussen voorbereid heeft. Emilia lijkt letterlijk alles proefondervindelijk te ontdekken. Ik begrijp dat je niet graag hebt dat je kleindochters zich bezig zouden houden met zwarte magie, maar toch, een béétje meer info had wel handig geweest. Dat draagt trouwens ook bij aan de verwarring die je als lezer voelt. Emilia gelooft X, dan blijkt Y waar te zijn en hop, we beginnen weer vanaf het begin. Daardoor voelde het soms een beetje zoals de Sookie Stackhouse serie van Charlaine Harris (Je weet wel, van True Blood). Interessant, maar moeten er echt zoveel nieuwe wezens halverwege het verhaal worden geïntroduceerd? Plots blijken vampiers, weerwolven etc. allemaal te bestaan. Het voelt een beetje aan als maar chocoladeglazuur blijven toevoegen om te verbergen dat de taart verbrand is….

“My true name doesn’t concern you. Address me by my House title. Unless you’d like to call me His Royal Highness of Undeniable Desire. That’s always an acceptable option. If you want to bow, I wouldn’t mind that either. A little groveling goes a long way. I may grant you a boon and make your death swift.”

Sexy duistere prinsen, wie houdt daar nu niet van? En al helemaal als ze afkomen met citaten zoals dit hierboven. Toorn deed me denken aan demonische versie van Nasir van We Hunt the flame (Hafsah Faizal), maar dan met een extra portie zelfvertrouwen. Maar eerlijk, hij kon mijn aandacht niet lang vasthouden. Hij is helemaal niet zo duivels als je zou verwachten. En de passie tussen hem en Emilia voelde niet geloofwaardig aan naar mijn mening. Maar dat komt misschien ook wel door het feit dat ik Emilia echt niet kon uitstaan.

Alles bij elkaar was ik dus niet volledig overtuigd, maar het verhaal toont wel genoeg potentieel om ook deel twee, De Prins van Trots, ooit wel eens een kans te geven. Opgelet! Dit tweede deel komt in september 2023 uit in het Nederlands Dit eerste deel geef ik alvast drie op vijf edelstenen:

Leeftijdscategorie: Young Adult, geschikt voor 14+

Trigger Warnings (klik hier, kan spoilers bevatten)

Waarschuwing voor dood van een zus en geweld. En voor elk van de zeven zonden natuurlijk.

Wil je meer ontdekken?

Als mijn recensie je geïnspireerd heeft om het boek te lezen, aarzel dan niet om het te bekijken via Goodreads of via de volgende online winkels. Moest je het boek kopen via onderstaande links krijg ik daarvoor een kleine commissie, zonder dat jij daar extra kosten voor aangerekend krijgt.

Amazon.nl: Engelstalige Hardcover editie

Amazon.nl: Engelstalige Paperback editie

Meer zoals dit?

Ik moet toegeven dat ik het moeilijk vind om gelijkaardige boeken aan te raden. Dat is oftewel een puntje in het voordeel van De Prins van Toorn of een excuus om naar de boekhandel te gaan.

Zoals ik al zei deed het verhaal me soms wat denken aan Sookie Stackhouse, dus moest je deze reeks van  Charlaine Harris nog niet gelezen hebben zou ik je aanraden deze te bekijken (of om True Blood op TV te kijken). Dit verhaal gaat over een jonge vrouw uit Bon Temps en speelt zich af in een alternatieve realiteit waarin de wereld leert omgaan met het feit dat vampiers bestaan. Deze serie is geschikt voor een breed publiek (ik las de boeken toen ik ongeveer 16 was, mijn oma toen ze reeds een stuk in de zestig was).

Prins Toorn deed me soms ook aan de Prins van de Dood uit We Hunt the flame van Hafsah Faizal denken. Ik was echt lang VERSLAAFD aan deze duologie. Deze serie vertelt het verhaal over een jager en een huurmoordenaar en vindt plaats in een magisch land gebaseerd op het oude Arabië. Mijn volledige recensie kan je hier lezen!

En ten slotte, indien jij het ook wel hebt voor knappe duivels moet je zeker Lucifer op Netflix kijken. Had Wraak maar half zijn charme gehad…