Toen ik het november thema van Illumicrate zag was ik meteen enthousiast: “Death and Fortune” (Dood en Geluk). Als dat niet goed klinkt, dan weet ik het niet meer. En toen ik de speciale uitgave van Little Thieves van Margaret Owen zag dat er erin zat was ik even sprakeloos. Deze editie is zooo mooi <3

Een herwerking van een minder bekend sprookje? Moreeltwijfelachtige personages? Sarcasme en gevatte humor? Ja, graag!

Opgelet: Van dit boek bestaat op dit moment geen Nederlandstalige versie!

Little Thieves

Little Thieves vertelt het verhaal van Princes Gisele. Of van Vanja, de meid? Wie ze ook is in realiteit, één ding is zeker: ze is het metekind van twee godinnen: Dood en Geluk. Wanneer ze dertien jaar wordt, eisen haar peetmoeders dat ze een keuze maakt tussen hen beide en in dienst treedt van diegene die ze kiest. Maar dat ziet Vanja niet zitten, dus ze besluit om het heft in eigen handen te nemen en zonder hun hulp te beginnen leven. Maar ze kiest ervoor om niet haar eigen leven te leiden, maar dat van haar meesteres, Prinses Gisele. Ze neemt de rol op van de koninklijke aanstaande bruid, terwijl Gisele zonder iets op straat beland.

Maar om haar peetmoeders te ontsnappen zal ze meer moeten doen dan simpelweg een nieuwe identiteit aan te nemen. Ze zal het land moeten ontvluchten, maar daarvoor heeft ze een klein fortuin nodig. Dus Vanja wordt opnieuw iemand anders, namelijk een mysterieuze juwelendief. Maar “kleine dieven” kunnen nooit lang onder de radar blijven, en voor ze het weet wordt ze ontdekt door een andere godin. Zij vervloekt haar zodat ze langzaam maar zeker zelf in een juweel zou veranderen, tenzij ze de vloek kan doorbreken. En dat zou dan weer een stuk eenvoudig zijn moest ze niet op de hielen worden gezeten door een Junior Detective, een halfgodin en een serieus gestoorde verloofde…

Onverwachte humor, avontuur en zoveel emoties

Zodra dat ik de kaft zag had ik reeds een heel goed gevoel over dit verhaal. Zoals ik hierboven reeds schreef is de Illumicrate editie gewoonweg prachtig. Het heeft niet enkel een mooie stofomslag, er zijn ook heel veel illustraties in ware sprookjesstijl en ook de kaft zelf is volledig in kleur geïllustreerd. Ik was eerst een beetje in de war over de stijlkeuze van de kaft omdat deze me sterk aan kinderboeken zoals Ellendige avonturen deed denken, maar nu ik de personages ken moet ik toegeven dat het de perfecte keuze was. Ik vond het ook fijn dat er bij elk hoofdstuk een maan was afgebeeld. De vloek vervult zich namelijk tegen de volle maan, dus aan de hand van de maanfases kan de lezer perfect de tijd in de gaten houden.

Wanneer je het boek opent kom je eerst en vooral de inhoudswaarschuwingen tegen. Ik vind het altijd geweldig wanneer een auteur het initiatief neemt om deze toe te voegen. Ze zijn zo belangrijk en toch heb ik steeds het gevoel dat velen ze nog steeds niet serieus nemen. Dit is absoluut geen duister boek, maar er zijn wel een aantal aspecten die moeilijk kunnen liggen voor sommigen (zie de trigger warnings hieronder).

Humor is een zeer belangrijk aspect in dit verhaal, en dat start reeds vanaf het citaat dat het boek opent:

To the gremlin girls, I would like to tell you something inspiring, but the truth is, when life closes a door for us, it doesn’t always open a window. The good news is: that’s what bricks are for.

Ik heb hardop moeten lachen met onverwachte slot van dit citaat. Echt geweldig. Er zijn twee types humor in dit boek. Aan de ene kant heb je sarcasme, gevatte opmerkingen en scherts, wat ik altijd erg waardeer in verhalen. Zonder twijfel een van mijn belangrijkste criteria voor dialogen. Maar (gelukkig!) is dat geen zeldzame kwaliteit. Maar aan de andere kant heb je in dit boek ook een type humor dat ik nog nooit eerder tegenkwam in een boek. Geen idee hoe ze het deed, maar Margaret Owen is erin geslaagd om een duidelijke slapstick en Commedia dell’arte vibe in het verhaal te verwerken. Dit was erg origineel en het heeft me meerdere malen hardop doen lachen.

In het begin had ik wel wat moeite om me echt in het verhaal te verliezen, omdat de schrijfstijl niet echt vlotte en ik constant afgeleid werd door de gekke variant van Duits die gebruikt wordt. Het verhaal speelt zich af in een soort alternatief West-Europa, met een focus op het Pruisische Rijk. Maar het Duits dat de personages gebruiken is ook anders dan het echte Duits en mijn aandacht werd er steeds naar getrokken in plaats van naar het verhaal. Maar na een 100tal pagina’s was ik er aan gewend en kon ik het boek ook niet meer neerleggen.

This is when I realize: This is why he keeps tripping me up, finding truths that catch me in the throat. Our lives are very different, but we both speak the brittle language of loneliness.

Eens ik mijn oorspronkelijke probleem met de schrijfstijl had overwonnen begon ik echt het verhaal ten volle te appreciëren en met name de manier waarop het verteld wordt. De verschillende delen van het boek zijn gegroepeerd in “verhalen” die allemaal starten als klassieke sprookjes (” Er was eens…”) die door Vanja aan de lezer worden verteld. Op deze manier wordt er echt een sprookjesatmosfeer gecreëerd. Tevens worden er leuke metaforen gebruikt (vb. Witte/rode penny’s, grote/kleine dieven) en ik ben ook meerdere malen echt emotioneel geraakt door dit verhaal. Ik was heel de tijd bang dat dit boek mijn hart zou breken. Ik zal natuurlijk niet verklappen of het dit wel of niet deed 😉

Verder apprecieerde ik ook het interessante magieconcept, alsook de verschillende plotwendingen die me op het puntje van mijn stoel hielden. Het verhaal is duidelijk plot gedreven met een gelijkaardig gevoel aan actieverhalen, maar het was toch de groei van de personages en het feit dat de personages heel herkenbaar en toch heel origineel zijn dat uiteindelijk mijn hart stal. En ik vond het echt GEWELDIG dat de twee hoofdpersonages demiseksueel waren. Ik denk niet dat ik dit al was tegengekomen in een boek, dus dit was zeker een hele aangename verrassing. En ik adoreerde Emeric. Hij deed me een beetje denken aan een combinatie van Wylan & Kaz van List & Leugens. Dat kan niet anders dan geweldig zijn, toch?

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Ik kende het verhaal van De Ganzenhoedster van de Broeders Grimm niet. Ik had eerlijk gezegd zelfs niet door dat het een sprookjesbewerking was tot ik de dankbetuiging op het einde las. Ik heb in tussentijd het origineel gelezen en ik moet zeggen dat ik echt wel hou van de bewerking door Margaret Owen. Het verhaal is zo veel interessanter verteld vanuit het perspectief van de meid zodat ook de context van haar acties duidelijk worden. Vast en zeker een geslaagde bewerking! Ik gaf het dan ook vier op vijf edelstenen:

Leeftijdscategorie: Young Adults, maar zeker ook geschikt voor een volwassen publiek

Representatie:  Demiseksuele hoofdpersonages, V/V relatie tussen nevenpersonages, non-binaire nevenpersonages, PTSD

Trigger Warnings (klik hier, kan spoilers bevatten)

Mild. Waarschuwing emotionele en fysieke mishandeling, poging tot aanranding in het verleden.

Wil je meer ontdekken?

Als mijn recensie je geïnspireerd heeft om het boek te lezen, aarzel dan niet om het te bekijken via Goodreads of via de volgende online winkels. Moest je het boek kopen via onderstaande links krijg ik daarvoor een kleine commissie, zonder dat jij daar extra kosten voor aangerekend krijgt.

Amazon.nl: Engelstalige Hardcover editie

Meer zoals dit?

Was jij ook zo gek op dit boek? Bekijk dan ook zeker de Merciful Crow duologie van Margaret Owen. Dat verhaal speelt zich af in een wereld waarin iedereen tot een bepaalde kaste behoort, en het hoofdpersonage Fie behoort tot de laagste: de kraaien. De kraaien zijn de mensen die lijken ophalen, maar op een dag halen ze twee lichamen op uit het paleis die nog wel erg levend blijken te zijn. En op de koop toe is één ervan ook nog van koninklijke bloede. Ik vond het moeilijk om me helemaal in dit boek te verliezen dus ik heb het zelf even aan de kant gelegd, maar ik heb zoveel goede feedback gelezen over deze serie en met name over deel twee. Ik ga het eerste boek dus later zeker opnieuw lezen. Opgelet: er bestaat op dit moment geen Nederlandstalige versie van deze serie.

Zoals ik eerder reeds aanhaalde deed dit verhaal me sterk aan List & Leugens denken. De sfeer lijkt erg op een overval-verhaal (hoewel er niet echt een overval is) en de dialogen en relaties tussen de personages deden me ook aan die duologie van Leigh Bardugo denken. Als je deze boeken nog niet las, doe dit dan zo snel mogelijk! Ze maken zeker deel uit van mijn favoriete boeken allertijden. In deze boeken maakt de lezer kennis met zes jonge criminelen die een onmogelijke overval proberen uit te voeren. Hun motieven mogen dan wel verschillen (hebzucht, vrijheid, wraak,…) ze weten allemaal dat falen geen optie is. Geïnteresseerd? Lees dan zeker mijn recensie van boek 1!